رابطه بین شیوه های فرزند پروری و الگوهای ارتباطی خانواده با خود تنظیمی دانش آموزان

هدف ازانجام پژوهش حاضربررسی رابطه بین شیوه های فرزند پروری والگوهای ارتباطی خانواده با خود تنظیمی دانش آموزان بود. این پژوهش از نوع کاربردی و برای اجرای آن از روش همبستگی استفاده شده است.جامعه آماری این پژوهش تمامی دانش‌آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر داراب درسال 1395 بودند و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای تعداد 150 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه های سبک های فرزندپروری بامریند(1973)، الگوی ارتباطات خانواده ریچی و فیتزپاتریک (۱۹۹۰) پرسشنامه خود تنظیمی بوفارد ( 1995) استفاده شد که روایی و پایایی آنها مورد تأیید قرار گرفته است. تجزیه و تحلیل اطلاعات حاصل از پرسش‌نامه‌‌ها با استفاده ازآزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه انجام شد. نتایج نشان داد که بین شیوه‌های فرزند پروری سهل گیرانه و مستبدانه با باورهای انگیزشی رابطه معکوس معنادار وجود دارد،الگوی ارتباطی گفت و شنود با باورهای انگیزشی رابطه مستقیم معنادار دارد،سبک فرزند پروری سهل گیرانه به طور معنی‌دارقادر به پیش‌بینی معکوس باورهای انگیزشی می‌باشد و الگوهای ارتباطی گفت و شنودبه طور معنی دار قادر به پیش‌بینی مثبت باورهای انگیزشی و الگوهای ارتباطی همنوایی به طور معنی‌دار قادر به پیش‌بینی معکوس باورهای انگیزشی می‌باشند. کلید واژه‌ها:شیوه های فرزندپروری،الگوهای ارتباطی خانواده،خودتنظیمی.